dastgahangoshtzani
New member
این روزها تشخیص هویت افراد با کمک ویژگی‌های بیومتریک هر فرد نظیر اثرانگشت، الگوی چهره و الگوی عنبیه، صورت می‌پذیرد.
آیا باورتان می‌شد روزی فرا برسد که برای شناسایی شما، فقط به چشمانتان نگاه کنند؟
متاسفانه یا خوشبختانه باید خدمتتان عرض کنم که بله باید باورتان شود؛ زیرا آن روز فرا رسیده است!
این روزها تشخیص هویت افراد به کمک عنبیه‌ی چشم یکی از مطمئن‌ترین و پیشرفته‌ترین شیوه‌های شناسایی است که هم اکنون در مراکز امنیتی، بانک‌ها و مناطق نظامی استفاده می‌شود.
در این مقاله ما تصمیم داریم بفهمیم:
پس اگر شما هم کنجکاو هستید درباره‌ی این تکنولوژی بیشتر بدانید و به پاسخ سوال‌های بالا برسید؛ تا انتهای این مقاله همراه ما بمانید تا جواب سوال‌هایتان را پیدا کنید!
چگونه انسان‌ها به فکر استفاده از تکنولوژی تشخیص عنبیه افتادند؟
قدم اول برای شناختن این تکنولوژی پیچیده، این است که بدانیم از کجا سر و کله‌اش پیدا شده است و اولین بار چه کسی به فکر استفاده از این ایده افتاده است.
در سال ۱۹۸۰ دو چشم پزشک با بررسی الگوهای عنبیه‌ی افراد مختلف به این نتیجه رسیدند که هیچ دو عنبیه‌ای تا به حال مانند هم ندیده‌اند.
حتی در دوقلوهای همسان نیز، این تفاوت الگوی عنبیه دیده می‌شود.
شاید برایتان جالب باشد بدانید که حتی الگوی عنبیه‌ی دو چشم خود شما هم مانند هم نیستند و الگوی عنبیه‌ی چشم راستتان با چشم چپتان متفاوت است.
این دو چشم پزشک با کشف این موضوع، قدم بسیار مهمی در متحول کردن سیستم تشخیص هویت در جهان برداشتند.
زمانی که دانشمندان متوجه شدند عنبیه‌ی چشم هم مانند اثرانگشت یک ویژگی بیومتریک و منحصر به فرد است؛ تصمیم گرفتند از این ویژگی برای احراز هویت افراد استفاده کنند.
این گونه شد که سنسورهای تشخیص عنبیه، راه خود را در مراکز نظامی، سنسورهای امنیت تلفن همراه و انواع مختلف دستگاه حضور و غیاب باز کردند و امروزه جز مطمئن‌ترین و امن‌ترین روش‌های تشخیص هویت به شما می‌روند.
تشخیص هویت با عنبیه‌ی چشم چگونه صورت می‌پذیرد؟
برای این که افراد را از روی عنبیه‌ی چشمشان شناسایی کنند، یک سلسله اتفاقات پیچیده‌ای به وقوع می‌پیوندد که ما از شرح وقایع تخصصی آن قاصریم!
اما با کمال میل حاضریم تا آنچه را که در حد درک عموم از این سیستم پیچیده است، در اختیار شما بگذاریم:
عنبیه یکی از ویژگی‌های بیولوژیک انسان است که در منطقه‌ای محافظت شده –داخل چشم‌ها و پشت پلک- قرار دارد.
رنگ عنبیه عموما آبی یا قهوه‌ای رنگ است و با این که ما خودمان می‌توانیم شمایلی از عنبیه‌مان را در آینه ببینیم، اما دیدن تصویر دقیق عنبیه خیلی هم کار راحتی نیست و نیازمند یک تصویربرداری حرفه‌ای از فاصله‌ی ۴ تا ۱۲ سانتی‌متری چشم است.
دکتر جان داگون در سال ۱۹۹۰، الگوریتمی برای پیاده‌سازی و شناسایی الگوی عنبیه‌ی افراد ارائه کرد.
این الگوریتم با استفاده از یکسری محاسبات پیجیده‌ی ریاضی، عملیات شناسایی عنبیه‌ی افراد را مورد بررسی قرار می‌دهد.
حال با دانستن این مقدمه درباره‌ی تشخیص هویت با عنبیه‌ی چشم، می‌خواهیم مراحل تشخیص هویت را با هم بررسی کنیم:
مراحل تشخیص هویت با سنسور عنبیه
آیا باورتان می‌شد روزی فرا برسد که برای شناسایی شما، فقط به چشمانتان نگاه کنند؟
متاسفانه یا خوشبختانه باید خدمتتان عرض کنم که بله باید باورتان شود؛ زیرا آن روز فرا رسیده است!
این روزها تشخیص هویت افراد به کمک عنبیه‌ی چشم یکی از مطمئن‌ترین و پیشرفته‌ترین شیوه‌های شناسایی است که هم اکنون در مراکز امنیتی، بانک‌ها و مناطق نظامی استفاده می‌شود.
در این مقاله ما تصمیم داریم بفهمیم:
- تشخیص هویت با عنبیه‌ی چشم چگونه صورت می‌پذیرد و آیا فراگیر شدن این موضوع، خطری برای انسان دارد یا خیر!
- تشخیص هویت با عنبیه‌ی چشم چیست؟
- مزایا و معایب آن کدام است؟
- موارد پرکاربرد استفاده از این تکنولوژی، در کدام سازمان‌ها و با چه هدفی صورت می‌پذیرد؟
پس اگر شما هم کنجکاو هستید درباره‌ی این تکنولوژی بیشتر بدانید و به پاسخ سوال‌های بالا برسید؛ تا انتهای این مقاله همراه ما بمانید تا جواب سوال‌هایتان را پیدا کنید!
چگونه انسان‌ها به فکر استفاده از تکنولوژی تشخیص عنبیه افتادند؟
قدم اول برای شناختن این تکنولوژی پیچیده، این است که بدانیم از کجا سر و کله‌اش پیدا شده است و اولین بار چه کسی به فکر استفاده از این ایده افتاده است.
در سال ۱۹۸۰ دو چشم پزشک با بررسی الگوهای عنبیه‌ی افراد مختلف به این نتیجه رسیدند که هیچ دو عنبیه‌ای تا به حال مانند هم ندیده‌اند.
حتی در دوقلوهای همسان نیز، این تفاوت الگوی عنبیه دیده می‌شود.
شاید برایتان جالب باشد بدانید که حتی الگوی عنبیه‌ی دو چشم خود شما هم مانند هم نیستند و الگوی عنبیه‌ی چشم راستتان با چشم چپتان متفاوت است.
این دو چشم پزشک با کشف این موضوع، قدم بسیار مهمی در متحول کردن سیستم تشخیص هویت در جهان برداشتند.
زمانی که دانشمندان متوجه شدند عنبیه‌ی چشم هم مانند اثرانگشت یک ویژگی بیومتریک و منحصر به فرد است؛ تصمیم گرفتند از این ویژگی برای احراز هویت افراد استفاده کنند.
این گونه شد که سنسورهای تشخیص عنبیه، راه خود را در مراکز نظامی، سنسورهای امنیت تلفن همراه و انواع مختلف دستگاه حضور و غیاب باز کردند و امروزه جز مطمئن‌ترین و امن‌ترین روش‌های تشخیص هویت به شما می‌روند.
تشخیص هویت با عنبیه‌ی چشم چگونه صورت می‌پذیرد؟
برای این که افراد را از روی عنبیه‌ی چشمشان شناسایی کنند، یک سلسله اتفاقات پیچیده‌ای به وقوع می‌پیوندد که ما از شرح وقایع تخصصی آن قاصریم!
اما با کمال میل حاضریم تا آنچه را که در حد درک عموم از این سیستم پیچیده است، در اختیار شما بگذاریم:
عنبیه یکی از ویژگی‌های بیولوژیک انسان است که در منطقه‌ای محافظت شده –داخل چشم‌ها و پشت پلک- قرار دارد.
رنگ عنبیه عموما آبی یا قهوه‌ای رنگ است و با این که ما خودمان می‌توانیم شمایلی از عنبیه‌مان را در آینه ببینیم، اما دیدن تصویر دقیق عنبیه خیلی هم کار راحتی نیست و نیازمند یک تصویربرداری حرفه‌ای از فاصله‌ی ۴ تا ۱۲ سانتی‌متری چشم است.
دکتر جان داگون در سال ۱۹۹۰، الگوریتمی برای پیاده‌سازی و شناسایی الگوی عنبیه‌ی افراد ارائه کرد.
این الگوریتم با استفاده از یکسری محاسبات پیجیده‌ی ریاضی، عملیات شناسایی عنبیه‌ی افراد را مورد بررسی قرار می‌دهد.
حال با دانستن این مقدمه درباره‌ی تشخیص هویت با عنبیه‌ی چشم، می‌خواهیم مراحل تشخیص هویت را با هم بررسی کنیم:
مراحل تشخیص هویت با سنسور عنبیه
- در مرحله‌ی اول باید مقابل دوربین دستگاه قرار بگیرید تا دستگاه بتواند تصویر واضحی از عنبیه‌ی چشمتان بیندازد؛
- پس از ثبت تصویر، دستگاه بررسی می‌کند که آیا تصویر دارای کیفیت و وضوح مناسبی هست یا خیر؛ اگر کیفیت عکس توسط دستگاه تایید شود، دستگاه عکس عنبیه‌ی شما را در پایگاه اطلاعاتی خود ذخیره می‌کند اما در غیر این صورت از شما درخواست می‌کند تا یکبار دیگر مقابل دوربین دستگاه قرار بگیرید.
- دستگاه تشخیص اسکن چشمی
- پس از ذخیره‌ی عکس در پایگاه اطلاعاتی، دستگاه یک الگوریتم ریاضی بین خطوط عنبیه‌ی شما پیدا می‌کند و هویت شما را برای خود تعریف می‌کند.
از این پس دیگر دستگاه شما را می‌شناسد و هربار جلوی دوربین قرار بگیرید با یک نگاه می‌تواند بفهمد که چه کسی هستید! - در زمان مراجعه‌ی یک فرد جدید به دستگاه نیز عملکرد دستگاه به این شکل است که دستگاه، یک تصویر از عنبیه‌ی شخص تهیه می‌کند و با داده‌های ذخیره شده در پایگاه اطلاعاتی‌اش تطابق می‌دهد.
اگر شباهت وجود داشت، دستگاه فرد را شناسایی می‌کند و به او اجازه‌ی تردد می‌دهد اما اگر او را شناسایی نکند؛ به او اجازه‌ی عبور نخواهد داد.
آخرین ویرایش:
